"text":"دع الأيام تفعل ما تشاء.. وطب نفسا إذا حكم القضاء.. ولا تجزع لحادثه الليالي... فما لحوادث الدنيا بقاء... وكن رجلا على الأهوال جلدا وشيمتك السماحة والوفاء.",
"text":"Пры ўзлесках амаль усюды стаялі калёсы, завіхаліся людзі. Нямала людзей было і на балоце - ужо дзе-нідзе касілі.",
"length":112
},
{
"id":2,
"source":"Іван Мележ - Людзі на балоце.",
"text":"Васіль паслухаўся, але без ахвоты. Ён прынёс ад свайго воза паўкаравая хлеба, брусок сала і жменю зялёнай цыбулі, паклаў перад Ганнай на хустку.",
"length":144
},
{
"id":3,
"source":"Іван Мележ - Людзі на балоце.",
"text":"Шумяць, шапочуць грушы. Недзе зайшоўся брэхам сабака, яму падсабіў другі. Сабакі хутка ўціхаюць, і ўжо зноў толькі грушы шумяць...",
"length":130
},
{
"id":4,
"source":"Іван Мележ - Людзі на балоце.",
"text":"Зноў цягуча, па-воўчы завыў сабака. \"Праўду Ганна казала. Бы на хаўтуры. Як чула ўсё роўна...\"",
"length":94
},
{
"id":5,
"source":"Іван Мележ - Людзі на балоце.",
"text":"Калі ён паваліўся ў траву каля воза, нахілілася, пяшчотна пагладзіла па галаве.",
"length":79
},
{
"id":6,
"source":"Іван Мележ - Людзі на балоце.",
"text":"- У нас е запалка, - радасна паведаміў Хведзька, забягаючы наперад Васіля.",
"length":74
},
{
"id":7,
"source":"Іван Мележ - Людзі на балоце.",
"text":"- Ідзі!.. Не брашы! - пачуў Васіль яе адказ. Ганна раптам засмяялася.",
"length":69
},
{
"id":8,
"source":"Іван Мележ - Людзі на балоце.",
"text":"Васіль заўважыў: павітаўшыся, Чарнушка адразу ўгледзеў, вылучыў з усіх яго.",
"length":75
},
{
"id":9,
"source":"Іван Мележ - Людзі на балоце.",
"text":"- Канешне!.. Такі кавалер!.. Толькі - вочы ў яе, кажуць, у розныя бакі глядзяць. Праўда?",
"text":"Абудзіўшыся ўранку ад штуршка, Васіль убачыў над сабою Яўхіма Карча, які, мусіць, вяртаўся з начной уцехі.",
"length":106
},
{
"id":12,
"source":"Іван Мележ - Людзі на балоце.",
"text":"Хоць адразу стала ціха, Дубадзел не спяшаўся гаварыць.",
"length":54
},
{
"id":13,
"source":"Іван Мележ - Людзі на балоце.",
"text":"- Упусціў! - Васіль раптам ускіпеў. - Ну, упусціў! Што вам!",
"length":59
},
{
"id":14,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"Я кончыў пасля гімназіі ўніверсітэт і стаў вучоным-фалькларыстам. Справа гэтая ў той час толькі пачыналася і лічылася сярод уладу маючых небяспечнай для існуючага парадку.",
"length":171
},
{
"id":15,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"Я пабываў і там, у мяне былі маладыя ногі і маладая прага. І чаго мне толькі не даводзілася бачыць!",
"length":99
},
{
"id":16,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"Калі я апусціў руку, у вачах гэтай дзяўчыны - не, нават дзіцёнка - з'явілася нешта ліхаманкавае, балючае, дзіўнае.",
"length":114
},
{
"id":17,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"Яна так сказала «апошняя з Яноўскіх», гэтая васемнаццацігадовая дзяўчынка, што мне чамусьці аж па сэрцы разанула жалем.",
"length":119
},
{
"id":18,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"Таму я навёў размову на дзікае паляванне. У Бермана вусны склаліся, як курыная дупка.",
"length":85
},
{
"id":19,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"Вялізная туша Дубатоўка выпрасталася, ён хмыкнуў і ўзяў Яноўскую шчопанню зверху за празрыстую кісць левай рукі.",
"length":112
},
{
"id":20,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"Бязгучна скакала па верасе дзікае паляванне караля Стаха, імчалі шэрыя, туманныя, нахіленыя наперад постаці.",
"length":108
},
{
"id":21,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"Я вярнуўся ў пакой і, не запальваючы свечкі, сеў на ложак. Мяне калаціла ад холаду, а чэрап проста разломваўся ад розных супярэчлівых думак.",
"length":140
},{
"id":22,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"- Прызнаюся вам, такія думкі ў мяне былі. Магчыма, я нават даў бы ім волю, каб не ведаў, што Варона ляжыць паранены.",
"length":116
},
{
"id":23,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"На твары гэтай поскудзі было столькі боязі, што я мог бы змоўкнуць, але не мог. Я згубіў усякую разважлівасць.",
"length":110
},
{
"id":24,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"Вырашылі, што Рыгор будзе сённяшняй ноччу сядзець у Халоднай лагчыне, адтуль недалёка да хаты, у якой жыў Свеціловіч, яго стары «брат-слуга» і кухарка. У выпадку патрэбы мы зможам яго там адшукаць.",
"length":197
},
{
"id":25,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"Я крыкнуў дзікім голасам, і, як быццам у адказ на мой крык, цішыню ночы раздзёр шалёны тупат конскіх капытоў.",
"length":109
},
{
"id":26,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"На твары станавога блукала памяркоўная ўсмешка, ён прыхлёбваў чаёк.",
"length":67
},
{
"id":27,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"Прадраўшыся так-сяк праз парк Балотных Ялін, я выбіўся на сцежку і ўжо амаль падыходзіў да крыжа Рамана.",
"length":104
},
{
"id":28,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"У вачах маіх пацямнела, і калі я ачуняў, то пабачыў, што коннікаў ужо не было.",
"length":78
},
{
"id":29,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"Уначы Берман заводзіў яго ў хады, і той крочыў па начных пераходах, абуджаючы ў слухаўках гукі, якія чулі жыхары дома.",
"length":118
},
{
"id":30,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"- А-ах, - прарыпеў зубамі Рыгор. - Забылі, што ў лісіцы ў нары заўжды другі ход ёсць.",
"length":85
},
{
"id":31,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"І мы вельмі лёгка ўздыхнулі, калі палац знік за павароткай алеі. З кашмарам было скончана.",
"length":90
},
{
"id":32,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"Гэта быў першы гон прывезеных з горада на дачу галубоў, і бацька з сынам моцна перажывалі - ці вернуцца яны?",
"length":108
},
{
"id":33,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"На гэты раз праскочыць непрыкметна не ўдалося: у прахадной затрымала калгасніца з трохгадовым сынам. Хлопчыку пры нараджэнні няўмелая акушэрка вывіхнула ножкі. Яраш тут жа на лавачцы ў скверыку паглядзеў малога.",
"length":211
},
{
"id":34,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"Але, пракансультаваўшы колькі хворых, Яраш зноў адчуў сябе стомленым. З ім рэдка гэта здаралася.",
"length":96
},
{
"id":35,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"Тараса здзівіла і насцярожыла такая нечаканая самакрытычнасць. Шчыра гэта ці зноў пазёрства?",
"length":92
},
{
"id":36,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"Тарасу спадабалася такая падзяка за пачастунак, і ён весела засмяяўся. Усё-такі ён цікавы хлопец, гэты Славік. Але ў галаве яго - куча смецця.",
"length":142
},
{
"id":37,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"Працу сваю малады Шыковіч любіў. Але пасля таго як высмеяў сваё асістэнцтва перад Тарасам, пасада сапраўды здалася яму мізэрнай і смешнай. Падвыпіўшы, ён вырашыў на работу не ісці. Адбудзецца перадача і без яго.",
"length":211
},
{
"id":38,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"- Чаму ржаце, як шатландскія жарабцы? Чэрці рыжыя! Шпіёніць прыехалі? Куды атамную бомбу скінуць? Дык мы на вас дзесяць скінем! І ад вашага задрыпанага вострава не застанецца мокрага месца!",
"length":189
},
{
"id":39,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"Сыраквашка ўзяў папку, прачытаў напісанае і лёгка свіснуў, ён адразу зразумеў, чаму Шыковіча зацікавіла гэтая маленькая паперка.",
"length":128
},
{
"id":40,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"«Алёшу ўразіла мая новая якасць - уменне выкідваць з кабінета дурняў», - падумаў весела.",
"length":88
},
{
"id":41,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"- ...Канешне, калі бацька будзе выкідваць з кабінета людзей, то сыну ёсць з каго ўзяць прыклад... Калі бацька сабе дазваляе...",
"length":126
},
{
"id":42,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"\"Не звяртайце ўвагі. Назначэнні яго сам буду правяраць. Вам раю: асцерагайцеся гэтага чалавека. Нічога не выказвайце пры ім\".",
"length":125
},
{
"id":43,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"Кладоўка для бялізны была на гарышчы трэцяга корпуса, дзе размяшчаліся ізалятары.",
"length":81
},
{
"id":44,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"Разгружаны кран вяртаўся з лёгкім гулам. Ён ляцеў па доўгім пралёце цэха з хуткасцю цягніка. Звінелі шыбы і дрынчалі незамацаваныя дэталі і ключы на станку.",
"length":156
},
{
"id":45,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"- Ох, ліберал! - І павярнулася да Тараса: - Даклад кароткі. Я патрабую, каб гэтага твайго піжона Шыковіча выцягнулі на камітэт.",
"length":127
},
{
"id":46,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"Званіла Іра. Яе звайшлі на інстытуцкім бале, каб паведаміць пра няшчасце з братам. Пазнала маці, заплакала: што са Славікам?",
"length":124
},
{
"id":47,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"Да аўтобуснай супынкі ішлі моўчкі. Свяціла марознае сонца, якое, здавалася, прамяніла не цяпло, а холад. Снег пад нагамі ў прахожых звінеў на сотні ладоў.",
"length":154
},
{
"id":48,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"Многа і другіх думак роілася ў галаве, пакуль Антон Кузьміч, ужо адзін, ішоў ад аўтобуса да свайго дома па ціхай вуліцы, дзе снег не ачышчаўся з пачатку зімы.",
"length":158
},
{
"id":49,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"Ён распрануўся і, памыўшы ў ваннай рукі, заглянуў на кухню, весела і смешна пацягнуў носам паветра.",
"length":99
},
{
"id":50,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"Ён не заўважыў, як яна знікала і з'яўлялася зноў. Некалі ён любаваўся яе спрытнасцю ў дамашняй рабоце: усё гарэла пад яе рукамі. Цяпер ён думаў пра іншае, не задумваючыся, адказваў ёй.",
"length":184
}
]
}
{
"language":"belarusian",
"groups":[
[0,100],
[101,300],
[301,600],
[601,9999]
],
"quotes":[
{
"id":1,
"source":"Іван Мележ - Людзі на балоце.",
"text":"Пры ўзлесках амаль усюды стаялі калёсы, завіхаліся людзі. Нямала людзей было і на балоце - ужо дзе-нідзе касілі.",
"length":112
},
{
"id":2,
"source":"Іван Мележ - Людзі на балоце.",
"text":"Васіль паслухаўся, але без ахвоты. Ён прынёс ад свайго воза паўкаравая хлеба, брусок сала і жменю зялёнай цыбулі, паклаў перад Ганнай на хустку.",
"length":144
},
{
"id":3,
"source":"Іван Мележ - Людзі на балоце.",
"text":"Шумяць, шапочуць грушы. Недзе зайшоўся брэхам сабака, яму падсабіў другі. Сабакі хутка ўціхаюць, і ўжо зноў толькі грушы шумяць...",
"length":130
},
{
"id":4,
"source":"Іван Мележ - Людзі на балоце.",
"text":"Зноў цягуча, па-воўчы завыў сабака. \"Праўду Ганна казала. Бы на хаўтуры. Як чула ўсё роўна...\"",
"length":94
},
{
"id":5,
"source":"Іван Мележ - Людзі на балоце.",
"text":"Калі ён паваліўся ў траву каля воза, нахілілася, пяшчотна пагладзіла па галаве.",
"length":79
},
{
"id":6,
"source":"Іван Мележ - Людзі на балоце.",
"text":"- У нас е запалка, - радасна паведаміў Хведзька, забягаючы наперад Васіля.",
"length":74
},
{
"id":7,
"source":"Іван Мележ - Людзі на балоце.",
"text":"- Ідзі!.. Не брашы! - пачуў Васіль яе адказ. Ганна раптам засмяялася.",
"length":69
},
{
"id":8,
"source":"Іван Мележ - Людзі на балоце.",
"text":"Васіль заўважыў: павітаўшыся, Чарнушка адразу ўгледзеў, вылучыў з усіх яго.",
"length":75
},
{
"id":9,
"source":"Іван Мележ - Людзі на балоце.",
"text":"- Канешне!.. Такі кавалер!.. Толькі - вочы ў яе, кажуць, у розныя бакі глядзяць. Праўда?",
"text":"Абудзіўшыся ўранку ад штуршка, Васіль убачыў над сабою Яўхіма Карча, які, мусіць, вяртаўся з начной уцехі.",
"length":106
},
{
"id":12,
"source":"Іван Мележ - Людзі на балоце.",
"text":"Хоць адразу стала ціха, Дубадзел не спяшаўся гаварыць.",
"length":54
},
{
"id":13,
"source":"Іван Мележ - Людзі на балоце.",
"text":"- Упусціў! - Васіль раптам ускіпеў. - Ну, упусціў! Што вам!",
"length":59
},
{
"id":14,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"Я кончыў пасля гімназіі ўніверсітэт і стаў вучоным-фалькларыстам. Справа гэтая ў той час толькі пачыналася і лічылася сярод уладу маючых небяспечнай для існуючага парадку.",
"length":171
},
{
"id":15,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"Я пабываў і там, у мяне былі маладыя ногі і маладая прага. І чаго мне толькі не даводзілася бачыць!",
"length":99
},
{
"id":16,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"Калі я апусціў руку, у вачах гэтай дзяўчыны - не, нават дзіцёнка - з'явілася нешта ліхаманкавае, балючае, дзіўнае.",
"length":114
},
{
"id":17,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"Яна так сказала «апошняя з Яноўскіх», гэтая васемнаццацігадовая дзяўчынка, што мне чамусьці аж па сэрцы разанула жалем.",
"length":119
},
{
"id":18,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"Таму я навёў размову на дзікае паляванне. У Бермана вусны склаліся, як курыная дупка.",
"length":85
},
{
"id":19,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"Вялізная туша Дубатоўка выпрасталася, ён хмыкнуў і ўзяў Яноўскую шчопанню зверху за празрыстую кісць левай рукі.",
"length":112
},
{
"id":20,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"Бязгучна скакала па верасе дзікае паляванне караля Стаха, імчалі шэрыя, туманныя, нахіленыя наперад постаці.",
"length":108
},
{
"id":21,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"Я вярнуўся ў пакой і, не запальваючы свечкі, сеў на ложак. Мяне калаціла ад холаду, а чэрап проста разломваўся ад розных супярэчлівых думак.",
"length":140
},
{
"id":22,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"- Прызнаюся вам, такія думкі ў мяне былі. Магчыма, я нават даў бы ім волю, каб не ведаў, што Варона ляжыць паранены.",
"length":116
},
{
"id":23,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"На твары гэтай поскудзі было столькі боязі, што я мог бы змоўкнуць, але не мог. Я згубіў усякую разважлівасць.",
"length":110
},
{
"id":24,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"Вырашылі, што Рыгор будзе сённяшняй ноччу сядзець у Халоднай лагчыне, адтуль недалёка да хаты, у якой жыў Свеціловіч, яго стары «брат-слуга» і кухарка. У выпадку патрэбы мы зможам яго там адшукаць.",
"length":197
},
{
"id":25,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"Я крыкнуў дзікім голасам, і, як быццам у адказ на мой крык, цішыню ночы раздзёр шалёны тупат конскіх капытоў.",
"length":109
},
{
"id":26,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"На твары станавога блукала памяркоўная ўсмешка, ён прыхлёбваў чаёк.",
"length":67
},
{
"id":27,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"Прадраўшыся так-сяк праз парк Балотных Ялін, я выбіўся на сцежку і ўжо амаль падыходзіў да крыжа Рамана.",
"length":104
},
{
"id":28,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"У вачах маіх пацямнела, і калі я ачуняў, то пабачыў, што коннікаў ужо не было.",
"length":78
},
{
"id":29,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"Уначы Берман заводзіў яго ў хады, і той крочыў па начных пераходах, абуджаючы ў слухаўках гукі, якія чулі жыхары дома.",
"length":118
},
{
"id":30,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"- А-ах, - прарыпеў зубамі Рыгор. - Забылі, што ў лісіцы ў нары заўжды другі ход ёсць.",
"length":85
},
{
"id":31,
"source":"Уладзімір Караткевіч - Дзікае паляванне караля Стаха.",
"text":"І мы вельмі лёгка ўздыхнулі, калі палац знік за павароткай алеі. З кашмарам было скончана.",
"length":90
},
{
"id":32,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"Гэта быў першы гон прывезеных з горада на дачу галубоў, і бацька з сынам моцна перажывалі - ці вернуцца яны?",
"length":108
},
{
"id":33,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"На гэты раз праскочыць непрыкметна не ўдалося: у прахадной затрымала калгасніца з трохгадовым сынам. Хлопчыку пры нараджэнні няўмелая акушэрка вывіхнула ножкі. Яраш тут жа на лавачцы ў скверыку паглядзеў малога.",
"length":211
},
{
"id":34,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"Але, пракансультаваўшы колькі хворых, Яраш зноў адчуў сябе стомленым. З ім рэдка гэта здаралася.",
"length":96
},
{
"id":35,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"Тараса здзівіла і насцярожыла такая нечаканая самакрытычнасць. Шчыра гэта ці зноў пазёрства?",
"length":92
},
{
"id":36,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"Тарасу спадабалася такая падзяка за пачастунак, і ён весела засмяяўся. Усё-такі ён цікавы хлопец, гэты Славік. Але ў галаве яго - куча смецця.",
"length":142
},
{
"id":37,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"Працу сваю малады Шыковіч любіў. Але пасля таго як высмеяў сваё асістэнцтва перад Тарасам, пасада сапраўды здалася яму мізэрнай і смешнай. Падвыпіўшы, ён вырашыў на работу не ісці. Адбудзецца перадача і без яго.",
"length":211
},
{
"id":38,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"- Чаму ржаце, як шатландскія жарабцы? Чэрці рыжыя! Шпіёніць прыехалі? Куды атамную бомбу скінуць? Дык мы на вас дзесяць скінем! І ад вашага задрыпанага вострава не застанецца мокрага месца!",
"length":189
},
{
"id":39,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"Сыраквашка ўзяў папку, прачытаў напісанае і лёгка свіснуў, ён адразу зразумеў, чаму Шыковіча зацікавіла гэтая маленькая паперка.",
"length":128
},
{
"id":40,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"«Алёшу ўразіла мая новая якасць - уменне выкідваць з кабінета дурняў», - падумаў весела.",
"length":88
},
{
"id":41,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"- ...Канешне, калі бацька будзе выкідваць з кабінета людзей, то сыну ёсць з каго ўзяць прыклад... Калі бацька сабе дазваляе...",
"length":126
},
{
"id":42,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"\"Не звяртайце ўвагі. Назначэнні яго сам буду правяраць. Вам раю: асцерагайцеся гэтага чалавека. Нічога не выказвайце пры ім\".",
"length":125
},
{
"id":43,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"Кладоўка для бялізны была на гарышчы трэцяга корпуса, дзе размяшчаліся ізалятары.",
"length":81
},
{
"id":44,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"Разгружаны кран вяртаўся з лёгкім гулам. Ён ляцеў па доўгім пралёце цэха з хуткасцю цягніка. Звінелі шыбы і дрынчалі незамацаваныя дэталі і ключы на станку.",
"length":156
},
{
"id":45,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"- Ох, ліберал! - І павярнулася да Тараса: - Даклад кароткі. Я патрабую, каб гэтага твайго піжона Шыковіча выцягнулі на камітэт.",
"length":127
},
{
"id":46,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"Званіла Іра. Яе звайшлі на інстытуцкім бале, каб паведаміць пра няшчасце з братам. Пазнала маці, заплакала: што са Славікам?",
"length":124
},
{
"id":47,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"Да аўтобуснай супынкі ішлі моўчкі. Свяціла марознае сонца, якое, здавалася, прамяніла не цяпло, а холад. Снег пад нагамі ў прахожых звінеў на сотні ладоў.",
"length":154
},
{
"id":48,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"Многа і другіх думак роілася ў галаве, пакуль Антон Кузьміч, ужо адзін, ішоў ад аўтобуса да свайго дома па ціхай вуліцы, дзе снег не ачышчаўся з пачатку зімы.",
"length":158
},
{
"id":49,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"Ён распрануўся і, памыўшы ў ваннай рукі, заглянуў на кухню, весела і смешна пацягнуў носам паветра.",
"length":99
},
{
"id":50,
"source":"Іван Шамякін - Сэрца на далоні.",
"text":"Ён не заўважыў, як яна знікала і з'яўлялася зноў. Некалі ён любаваўся яе спрытнасцю ў дамашняй рабоце: усё гарэла пад яе рукамі. Цяпер ён думаў пра іншае, не задумваючыся, адказваў ёй.",
"text":"They say there is a person who will tell you how to survive in this land... Oh, wait. That's me.",
"source":"The Guide, Terraria",
"id":537,
"length":95
"length":96
},
{
"text":"When I was your age, television was called books. And this is a special book. It was the book my father used to read to me when I was sick, and I used to read it to your father. And today I'm gonna read it to you.",
@ -5591,7 +5591,7 @@
"text":"When we are young, wandering the face of the earth, wondering what our dreams might be worth, learning that we're only immortal for a limited time - we travel on the road to adventure, on a desert highway straight to the heart of the sun. Like lovers and heroes, and the restless part of everyone - we're only at home when we're on the run.",
"source":"Dreamline",
"id":973,
"length":147
"length":340
},
{
"text":"I could kill you. Snap my fingers, easiest thing in the world. From here on, I want you to know that the only reason you're alive is because I allowed it.",
@ -9413,7 +9413,7 @@
"text":"I know you don't get a chance to take a break this often. I know your life is speeding and it isn't stopping. Here, take my shirt and just go ahead and wipe up all the sweat, sweat, sweat. Lose yourself to dance.",
"source":"Lose Yourself to Dance",
"id":1651,
"length":208
"length":212
},
{
"text":"During my meditation training, I came to a place of deep silence. I was surrounded by light. Time and space disappeared. I had come to a place my master had never told me about.",
@ -21750,7 +21750,7 @@
"text":"Listen to the watch. The way its ticking synchronizes with your heartbeat. Look into my eyes. Not above them, not around them, but deep into their center. You are completely relaxed and are becoming weightless. Are you ready to do something impossible?",
"source":"Gotham",
"id":3850,
"length":253
"length":252
},
{
"text":"You shake my nerves and you rattle my brain; too much love drives a man insane; you broke my will, but what a thrill. Goodness, gracious, great balls of fire, I laughed at love 'cause I thought it was funny; you came along and moved me honey.",
@ -31878,7 +31878,7 @@
{
"text":"You look down on me?! You pity me?! Walk away. That's right, Howard. You know why I didn't take the job? 'Cause it's too small! I don't care about it! It's nothing to me! It's a bacterium! I travel in worlds you can't even imagine! You can't conceive of what I'm capable of! I'm so far beyond you! I'm like a god in human clothing! Lightning bolts shoot from my fingertips!",
"source":"Better Call Saul",
"length":375,
"length":373,
"id":5741
},
{
@ -34782,7 +34782,7 @@
{
"text":"If you are interested in stories with happy endings, you would be better off reading some other book. In this book, not only are there no happy endings, there are no happy beginning and very few happy things in the middle.",
"source":"A Series of Unfortunate Events: The Bad Beginning",
"text":"Ключи, отпирающие сердце, сделаны из смешного материала: вылетевшая ни с того ни ссего, ниоткуда, обезоруживающая фраза; некая особенная походка, от которой у тебя кружится голова; то, как женщина напевает в одиночестве...",
"length":222
"length":223
},
{
"id":39,
@ -1463,7 +1463,7 @@
"id":252,
"source":"Райнхарт Люк - Дайсмен, или Человек Жребия",
"text":"В том, что я собираюсь сказать, - мудрость величайших религий мира. Если человек преодолевает то, что он называет греховностью, своей собственной силой воли, он усиливает гордыню своего эго, которая - даже по Библии - есть тот самый краеугольный камень греха. Только если грех преодолевается какими-то внешними силами, человек осознаёт свою незначительность; только тогда гордыня уничтожается. До тех пор пока вы как самостоятельная личность стремитесь к добру, результатом будет либо неудача - и отсюда чувство вины, - либо гордыня, которая считается просто фундаментальной формой зла. Вина или гордыня: таковы дары \"я\".",
"length":620
"length":621
},
{
"id":253,
@ -3089,7 +3089,7 @@
"id":536,
"source":"Брускин Гриша - Подробности письмом",
"text":"\"Ирина Валентиновна, бывало, говорила: Да, жена я была плохая. Но, зато, какая я вдова!\"",
Miodec